Ik zal misschien maar beginnen bij het begin:
Kerstmis
Kerstmis was mijn laatste dag met de boys 'alleen', de dag erna zou Djamila landen. De 24e gingen we naar een kerstfeestje op het speeltuintje met een groep vrienden van Nele en Bart. Zo konden de kindjes spelen in de speeltuin en konden wij picknicken en (veel) eten van al de hapjes die iedereen had meegebracht.
's Avonds, na het feestje, deden we thuis de pakjes de open waar de jongens al een hele week op aan het wachten waren. Zelfs Hendrik wist zo nu en dan een pakje te pikken vanachter het hekje.
's Avonds ging ik met mijn vriendinnetjes naar een kerstfeestje. Niet zomaar een kerstfeestje, eentje in IVY's. Voor zij die IVY's niet kennen: neem een Amerikaanse film in je hoofd met overdreven grote feestjes in overdreven grote clubs met overdreven veel drank. Ohja, klein detail: vergeet het zwembad op het dak niet. Dat ongeveer, is IVY's. Omdat het daar veel te vroeg gedaan was (naar onze mening) zijn we daarna nog pannenkoeken gaan eten. Al een geluk dat Pancakes on the rocks 24u open is, het hele jaar door.
Op kerstmis zelf, gingen we de hele dag naar het strand. Daar zat het echt vol met mensen die allemaal met vrienden en familie met de picknickdeken naar het strand waren afgezakt. Heel vreemd wel, hier in Australië trok precies iedereen naar buiten, terwijl het in België lijkt alsof iedereen fijn gezellig naar binnen trekt, bij de stoof en met warme chocomelk.
De dag erna had ik kerstfeestje met mijn vriendinnetjes (Elli, Anneleen en Hanne). Je kent dat wel, het typische namen trekken en een pakjes kopen voor elkaar. Lekker cliché maar oh zo gezellig. En om het nog gezelliger te maken deden we een girlie sleepover, met jawel, weenfilms. De volgende dag deden we net hetzelfde: films kijken, liggen in de zetel en vooral heel veel niks doen. Amai dat was zooooo lang geleden.
NYE
Ik ben nog nooit van mijn leven zo vroeg opgestaan om nieuwjaar te vieren. Meestal moest ik nog WC's poetsen op de village tot 4u om dan thuis te komen, me klaar te maken en dan te wachten op dat het een uur 7 was, om dat te kunnen vertrekken.
Als je toevallig in Sydney bent, is dat dus totaal een ander verhaal. Mijn wekker ging om half 7, om rond iets na 7 de bus te nemen om de ferry van half 8 te kunnen halen zodat we zeker om half 9 op ons plekje aan de andere kant van de Harbour Bridge konden zitten. Oh-my-god. Als ik er nu over nadenk klinkt het allemaal nog zotter dan op het moment zelf. Sydney was 1 grote mierenhoop van mensen die een leuk plekje wouden veroveren voor het vuurwerk. Maar hiep hiep hoera, ik was (samen met Djamila) om 9uur op ons plekje, op de picknickdeken, al klaar voor mijn eerste dutje van de dag. Rond de middag werd de plek waar wij zaten afgesloten, waardoor er niemand meer binnenkon. Ons plekje was echt top! Met zicht op de brug, het opera huis en Sydney's skyline. Beter kon niet. We speelden de hele dag spelletjes, deden dutjes, bleven eten en smokkelde wijn binnen. Ik vond het wachten op zich eigenlijk nog best meevallen. De tijd ging vrijwel snel vooruit. Ineens was het zover, 23u50. Okee, die tien minuten hebben misschien nog het langst geduurd van allemaal. Maar ik moet zeggen, het was echt een hele dag wachten waard! Ik heb nog nooit zo'n mooi, zo'n groot en in zo'n massa naar vuurwerk gekeken. Wat ik wel heel vreemd vond, is dat bijna niemand kusten met nieuwjaar. Ik wou al spontaan alle knappe omstaanders gelukkig nieuwjaar wensen, met mijn bijhorende kussen.. maar niemand leek dat echt te doen. Ach, heb ik mezelf maar 1000x een fijn nieuwjaar gewenst.
Ook voor alle (stiekeme en niet-stiekeme) lezers van mijn verhaaltjes: HAPPY 2015!
.JPG)
Tussen kerst en nieuw had ik dus mijn laatste daagjes bij de Lieventjes. Best gek hoor als je daar met 2 meisjes rondloopt voor 3 jongens. In de laatste dagen zijn we frietjes gaan halen bij de frietchinees (bijna even lekker als in België) om me te 'bedanken'. Maar mijn echte afscheid was op nieuwjaarsdag. 's Avonds vertrok ik op reis dus had ik nog een hele dag. Fijne nieuwjaarsdag wel, helemaal iets anders. Ontbijten (of allez, lunchen aangezien het half 1 was) op het terras bij 27 graden, zwemmen met mijn jongentjes, pizza eten als laatste avondmaal. Heel iets anders dan met 3 katers aan de familietafel te moeten zitten en chinees te moeten eten.
Voor ik vertrok moest ik eerst nog in de zetel gaan zitten (daar begon ik al bijna te wenen). Ik kreeg een mini concertje van mijn familie. Echt heel schattig. Lode aan de piano, Nele en Bart met zelfgemaakte teksten op Lode zijn piano oefeningen, Hendrikje en Anton stonden te swingen met muziekinstrumentjes. Die tien minuten wenen was het wel waard. Na alle tranen en de pizza was het tijd om te vertrekken. Bart bracht me tot bij Anneleen voor mijn eerste echte roadtrip door Australië.
Western Australia
10 dagen, 2999km, 4 meisjes, 2 tenten en 1 auto.
Nieuwjaarsdag vlogen we naar Perth, nachtje slapen en hup.
We reden van Perth naar Geraldton, Carnarvon, Minilya, Coral Bay, Exmouth, Monkey Mia, Shark Bay, Kalbarri terug naar Perth.
Het was echt ontzettend mooi, belachelijk warm en heel erg gezellig. We gingen naar stranden, snorkelden, sliepen 10 nachten in ons tentje, jaagden emu's weg, zagen zo'n 100 dode kangaroes langs de weg (ik heb echt al meer dode gezien als levende), luisterden 10 dagen lang naar onze eigen saaie (vooral veel te weinige) muziek, bezochten National Parks, reden uren alleen op de uitzichtloze wegen en genoten van de schone uitzichten en de hitte (lees 47 graden).
Het toppunt van onze reis waren de dolfijnen. In Monkey Mia was een soort dolfijnending waarbij ze 's morgens heel kort naar het strand waren omdat ze dan eten kregen. De rest van de dag zwommen de dolfijnen gewoon rond in de zee. Maar echt, gewoon in de zee he, aan de kustlijn, TUSSEN DE MENSEN. Waarbij je dus echt in het water stond en de dolfijnen langs u voorbij zwommen. Echt top.
De rest (dan bedoel ik foto's) spreken voor zich.
Verhuizen
Zondag ben ik verhuisd naar mijn nieuwe huisje met mijn nieuwe familie. Lindsay (de mama) kwam me met de kindjes (Chloe en Harris) oppikken bij Nele en Bart. Heel gek om dag te moeten zeggen. Maar ik weet dat ik hier ook goed zit. Lindsay en Mark zijn heel lieve mensen. Mijn eerste werkweek begint vandaag. Zo fijn om op maandag vrij te hebben (joepie verlengd weekend) dus mijn echte werkdag begint pas morgen.
PS. In de tussentijd ben ik ook gaan helpen op het verjaardagsfeest van Marlies haar hostmama. Zot. Echt zot hoedat rijke Australiërs hier verjaardagsfeestjes geven.
PS1. Ik ben maandagavond meegeweest naar de work-out (mét personal trainer) van mijn nieuwe hostmama. Ik was ka-pot. Alle sydney-mamies zijn duidelijk beter in form dan ik.
Tot snel,
Kaat
XOXO
