29 Fromelles Avenue
Seaforth
NSW 2092
Australia

woensdag 22 oktober 2014

Boys

Anton (3): Ben jij ook een mama, Kaat? 
Kaat: Nee Antie, Kaat is nog geen mama. 
A: Waarom ben jij nog geen mama? 
K: Ik heb nog geen babytjes in mijn buik gehad. 
A: Ook geen jongens? 
K: Nee
A: Ben jij mijn mama?
K: Nee gekkie, jij zat toch niet in mijn buik. Jij zat toch in mama haar buik als baby. 
A: Maar jij bent nu toch altijd hier met mama, nu heb ik precies 2 mama's. 

Lode (6): Kaat kijk, ik heb een glitter kroon gemaakt
Kaat: Oh Lode waaw, die is super mooi. 
L: Hier zet eens op! Nu ben je net een echte koningin 
K: Oh ik heb altijd al een glitterkoningin willen zijn 
L: Waarom? 
K: Ik vind glitters mooi 
L: Ik vind jou ogen mooi, dat zijn ook precies glitters 

(als ze in een lieve bui zijn, smelt ik soms toch wel even)

Dat zei Anton toen hij nog niet in de 'mama-moet-dat-doen-fase' zat. Sinds deze week moet alles door mama gebeuren. We denken dat dat komt omdat Hendrikje in een fase zit waarbij hij veel opgepakt wil worden. Hij wordt trouwens echt al groot, als in echt groeien. Op maar amper een week tijd is hij zo veranderd, volgende maand wordt ie al 1 jaar. Dat vraagt om feest! 

De vakantie is hier inmiddels gedaan, alles loopt dus weer zijn normale gangetje. Lode gaat weer naar school dus ik (en Nele) maar 2 kindjes door de dag. Op een van de dagen moest Nele de hele dag weg met Hendrikje. Dus besloot ik om iets leuks met Anton te doen: sea life. Ik denk dat we het allebei even interessant vonden. Ik heb vissen gezien, die ik nog nooit gezien had, en dieren waarvan ik niet eens wist wat het juist was. Ik was echt onder de indruk. Anton ook. Die vond vooral de haaien, de nemo's (als in de clownvisjes) en de papa rog (een belachelijk grote rog) het leukst. Ik vond de roos gekleurde kwallen wel echt top. 










Vorig weekend zijn we naar het Royal National Park geweest. Een heel mooie dag, waardoor we niet eens meer op de parking konden van het stukje waar we eerst naar toe wouden. Uiteindelijk zijn we gewoon verder gereden en hadden we alle komende parkings geprobeerd totdat we er eentje vonden. Anneleen had haar teen gebroken, dus konden we niet echt veel wandelen. Dus zochten we maar een strandje op om daar te picknicken en te liggen, in de zon. Haaaa, heerlijk zo'n vrije zonnige dagen. Het strandje waar we lagen was omringd door cliffen, heel mooi. Heel even had ik een Oostenrijk gevoel, want langs de parking waren heel veel bergen, en het bijhorende restaurant achtig ding van het strand, was een chalet. Een strand, tussen de bergen.
's Avonds waren we ergens iets gaan eten in een restaurant wat we op onze weg tegenkwamen. We vonden niet direct ons goesting. Of het was te duur, of teveel volk, of niks wat ons aanstond. Uiteindelijk kozen we voor de cheap-way (aupair-style) en kwamen we terecht in een pizzeria, en dat ook nog eens met slechte pizza! Hoera voor zieke nacht nummer 1 in Australië. (Er was trouwens echt iets mis met de pizza, Hanne was ook ziek!)



















Vorige week was er noodweer in Sydney. Maar echt, stormy weather zoals ze zeggen! Met serieuze donder, (heel erg vette) bliksem, regen.. om nog maar te zwijgen van de wateroverlast, de blikseminslag op de Westfield Tower (hoogste punt in Sydney), een afgesloten vliegveld en SNEEUW in de Blue Mountains. Pretty heavy dus. Maar zoals ik al zei, heel vet om te zien. Ik woon op een berg, echt een grote berg, en mijn huis staat natuurlijk bovenaan die berg. Zo een berg waarbij ik dus uitgeput als ik boven ben. Maar ook een berg die heel ver, echt in de verte, Sydney kan zien. Of toch alleszins zijn grote gebouwen, zoals een in het donker verlichte Westfield Tower. Omdat we op een berg wonen is ons uitzicht heel mooi (en heel ver want ik kan Sydney zien). Zo kon je dus echt het onweer naar ons zien komen. Eerst was het heel ver achter wolken, maar toen het dichter kwam werd echt alles verlicht door de bliksem. En kraakte heel het huis van de donder (dat vond ik iets minder aangenaam, maar kom). 

Vorige week is er in Australië ook de tweede winkel van H&M opengegaan. Er is er al eentje in Melbourne, en laat nu net die tweede geopend zijn in Sydney. Iets om te gaan checken dachten we, zo dus, deden we dat ook! De winkel is geopend in een heel fancy shoppingcenter in Ryde (iets buiten Sydney). Natuurlijk was het er belachelijk druk maar dat hield ons niet tegen om een kleine glimp op te vangen. Toen ik er in rondliep, voelde ik me echt even een beetje thuis. Vreemd, dat een klerenwinkel vertrouwd kan aanvoelen. Maar soit, sommige dingen waren goedkoper als in België, had ik eigenlijk niet gedacht. Dus kon ik er natuurlijk niet aan weerstaan iets kopen. 






Zondag hebben we (ohja als ik spreek over 'we' heb ik het over Hanne, Anneleen, Elli en mezelf :-) ) de Bondi to Coogee walk gedaan. Zoals jullie al wel kunnen raden is het een wandeling van Bondi tot Coogee :-) en met Bondi bedoel ik het echte Bondi, zoals in Bondi Rescue op tv, maar dan zonder rescuers, want die heb ik helaas niet gezien. Ik zag wel een ijskraam, met potverdikke lekkere ijsjes. Dit was trouwens mijn eerst echte ijsje-ijsje (als in een bol op een hoornje). 











Lode moet volgend jaar naar een andere school. Iets wat ze thuis niet zo tof vinden. Maar zijn 2 jaar zitten er bijna op, dus hij moet wel. Gelukkig gaat zijn beste vriendje ook naar dezelfde nieuwe school, dat scheelt al wat. Deze week is hij op bezoek geweest in zijn nieuwe school, samen met zijn juf en zijn vriendje. Hoe de school eruit ziet weten we niet, hoe het was of wat hij gedaan heeft ook niet. Hij vertelde alleen dat de school goed was, want die had een veel grotere speeltuin als de school waar hij nu zit! Ik denk dat dat wel goedkomt ;-)
Lode is ook begonnen met zijn echte pianolessen. Op donderdag, voor school heeft hij les. Hij moet deze week zijn eerste liedje oefenen. In het begin liep dat wat moeilijk, hij wilt altijd direct spelen, maar er zijn zoveel dingen die hij (buiten het effectief piano spelen) nog moet leren. Maar eens hij doorheen het 'ik heb geen zin' is, lukt het spelen vrij goed. Anton kan niet wachten om ook te spelen. Zelfs Hendrikje staat al recht aan de piano en kan met zijn vingertjes net aan de toetsen (heel schattig). 


Ik ben vorige week voor het eerst met Hendrik en Anton naar de bib geweest, meestal blijft Hendrikje thuis, omdat we ook maar een eenpersoonsbuggy hebben en het toch een einde stappen is, zet ik Anton meestal in de buggy en blijft Hendrik bij Nele. Nu had ik dus Hendrik in de buggy, en Anton al stappend. Hij is dol op zijn nieuwe vriendje, de koalariem! 






Dit weekend ga ik op weekend, met mijn familie hier. We gaan naar de Blue Mountains, spannend. Het wordt alvast een hele verhuis als je het mij vraagt! 

PS. Hendrikje zette vandaag zijn eerste stapjes!!!! Heel schattig! 
PS 1. Lode tekent er op los 
PS 2. Anton is al helemaal in de ban van Sinterklaas (hij tekende de inhoud van de zak van Sinterklaas)
PS 3. Hendrik vindt het fijn om mee te 'helpen' met de was 







PS 4. Katie & the wilflife: omdat 1 niet genoeg is, eentje is geentje (zoals bij de pintjes) is ook 1 slang niet genoeg. We ontdekte vorig weekend slang nummer 2. 
JA JULLIE LEZEN HET GOED! Een tweede, giftige, slang in onze tuin. Niet gelachen hoor! 

PS 5. We hebben we nieuwe huurder: 3 jongens! Dat maakt het evenwicht mannen-vrouwen in huis nog groter. Leven met 7 mannen in huis, piece of cake! 

PS 6. Het weer is nogal wisselvallig, dan koud, dan warm. Het veranderd hier ook super snel! Deze week is er regen, in het weekend wordt het 30 graden. 



Tot snel, 
XOXO 
Kaat 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten